Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Tytuł projektu: Zaprojektowanie nanowektorów do pracy z plazmą w celu wzmocnienia teranostyki w medycynie regeneracyjnej

EN: Nanovectors engineered for plasma enhanced theranostics in regenerative medicine

Akronim: PNANO4BONE

Informacje ogólne: Projekt finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach programu międzynarodowego M-ERA.NET

Nr umowy: UMO-2016/22/Z/ST8/00694

Kierownik projektu w UM w Lublinie: prof. dr hab. Grażyna Ginalska

Jednostka realizująca: Katedra i Zakład Biochemii i Biotechnologii

Okres realizacji: 01.08.2017 – 31.12.2020

Budżet projektu: 1 126 822 EUR

Dofinansowanie dla UM w Lublinie: 1 070 908 PLN

W projekcie bierze udział sześć ośrodków tworzących konsorcjum: Luxembourg Institute of Science and Technology (lider projektu), Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Politechnika Lubelska, Universite Catholique de Louvain (Belgia), Polytechnic University of Catalonia (Hiszpania) oraz trzech tzw. doradców (advisors): Cellon S.A. (Belgia), Medical Inventi S.A. (Polska) i Mimetis spółka spin-off Technical University of Catalonia (Hiszpania). Zaplanowane przez międzynarodowy zespół interdyscyplinarny badania stanowią nowe podejście do modyfikacji biomateriałów w medycynie regeneracyjnej. Pozwolą one na opracowanie i wyodrębnienie oryginalnego materiału kościozastępczego pozwalającego poprawić proces gojenia kości poprzez ograniczenie niekorzystnego tworzenia tkanki włóknistej w obrębie biomateriału oraz przyspieszenie procesu angiogenezy (tworzenia nowych naczyń krwionośnych) i regeneracji kości w miejscu implantacji. W ramach projektu prowadzone będą modyfikacje biomateriałów do implantacji w ubytki kostne, polegające na wytwarzaniu nanowektorów (nanocząstek o funkcji nośników substancji biologicznych) dedykowanych do pracy z plazmą i rozprowadzeniu ich w obrębie polimerowej macierzy materiałów. Biomateriały zawierające zainkorporowane nanowektory będą poddawane obróbce plazmowej z wykorzystaniem technologii zimnej plazmy – czyli plazmy niskotemperaturowej, która powoduje powstawanie reaktywnych form tlenu i jednocześnie nie zmienia struktury i aktywności termowrażliwych cząsteczek biologicznie czynnych (np. czynników wzrostu, leków). Modyfikacja plazmowa biomateriałów może sprawić, że będą one bardziej „przyjazne“ dla komórek, czyli np. będą pobudzać przyklejanie się komórek do ich powierzchni oraz procesy kościotwórcze, a więc tym samym będą ułatwiać regenerację tkanki kostnej.