Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Klinika Dermatologiczna została powołana 10 lutego 1945 roku w ramach powstającego wówczas Wydziału Lekarskiego przez Rektora Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej profesora Henryka Raabego.

W czerwcu 1950 roku Szpital św. Józefa wraz z Kliniką Dermatologiczną wszedł w skład nowo utworzonego Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie. Pierwszym kierownikiem Kliniki od 1945 roku został płk. Dr med. Czesław Ryll-Nardzewski, który w 1946 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1947 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W 1949 roku wybudowano pawilon, w którym umieszczono 45 łóżek (do roku 2010 Oddział Kobiecy A i Oddział Dziecięcy) oraz kilka pracowni: laboratorium analityczne, mikologiczne, histopatologiczne, pracownię fotograficzną, gabinet fizykoterapii i fizjologii skóry. W ten sposób Klinika uzyskała minimum warunków lokalowych do prowadzenia leczenia chorych, kształcenia lekarzy i prowadzenia pracy naukowej. Po przebudowie liczba łóżek wzrosła z 70 do 144.

Po śmierci profesora Czesława Ryll-Nardzewskiego w 1961 roku Klinika przez rok była kierowana przez adiunktów: dr Jadwigę Wojtkiewicz i dr Kazimierza Żelazowskiego. W tamtych latach lekarze Kliniki poza działalnością leczniczą, dydaktyczną i naukową brali aktywny udział w akcji „W”. Jeżdżąc z odczytami i prelekcjami, docierali bezpośrednio do ludności w małych miejscowościach i prowadzili działalność diagnostyczną i profilaktyczną w zakresie chorób wenerycznych.  Od października 1962 roku do chwili odejścia na emeryturę we wrześniu 1983 roku kierownikiem Kliniki był prof. dr hab. Roman Michałowski. W latach 1962-1963 Klinika rozszerzyła swoją bazę przez przejęcie nowych pomieszczeń w Collegium Medicum przy ówczesnej ulicy Dymitrowa 11, na cele Przychodni Przyklinicznej i pracowni diagnostycznych. W 1963 roku powstał w strukturze Kliniki 26-łóżkowy Oddział Dziecięcy, którego pierwszym ordynatorem była dr Helena Rodziewicz. Od czerwca 1984 roku do dnia śmierci 23 lipca 1987 roku kierownikiem Kliniki był doc. dr hab. Jan Kudejko. W ciągu 3 lat, będąc już ciężko chory, kierował pracą Kliniki, wprowadzając do leczenia nowe metody, w tym krioterapię, rozwijając i poszerzając metody leczenia łuszczycy. Jednym z głównych kierunków, którym się zajmował była histopatologia skóry. W następnych latach, tj od 1987 do 2002 roku Klinika była prowadzona przez prof. dr hab. Barbarę Lecewicz-Toruń. Kierując Kliniką, profesor B. Lecewicz-Toruń znacznie rozwinęła działalność naukową Kliniki. Wyraziło się to zwiększeniem liczby publikacji w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, a także udziałem lekarzy w wielu międzynarodowych kongresach i sympozjach w Europie oraz USA, Kanadzie i Australii.

Od początku lat 90 Klinika Dermatologii nawiązała kontakty z klinikami w Wilnie oraz we Lwowie. Współpraca ta wyrażała się organizowaniem wspólnych wyjazdowych konferencji naukowo - szkoleniowych. W latach 90 liczba łóżek w Klinice zmniejszyła się do 70 na oddziałach dla dorosłych i 10 dla dzieci. Po przejściu na emeryturę profesor Barbary Lecewicz-Toruń kierownictwo Kliniki objęła w październiku 2002 roku dr hab. med. Grażyna Chodorowska, która w roku 2009 uzyskała tytuł naukowy profesora medycyny, a w 2011 roku stanowisko profesora zwyczajnego. 

Od 2003 roku zachodziły stale zmiany organizacyjne Kliniki w ramach przekształceń całego Szpitala mające na celu dostosowanie bazy łóżkowej do zmieniających się znacznie warunków realizowania usług leczniczych w ramach kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia. Do końca 2004 roku Klinika Dermatologiczna liczyła 80 łóżek, i dzieliła się na dwa oddziały kobiece, 1 oddział męski oraz oddział dziecięcy. Od 1 stycznia 2005 roku liczba łóżek została zmniejszona do 45 dla dorosłych i 5 dla dzieci.

W dniu 14 sierpnia 2010 roku w wyniku groźnego pożaru całkowicie spłonęła część pawilonowa Kliniki zajmowana przez jeden z oddziałów kobiecych oraz nowo wyremontowaną część przeznaczoną na nową siedzibę poradni przyklinicznej. W wyniku pożaru Klinika straciła znaczną część swojej powierzchni szpitalnej obejmującej oddział dziecięcy, oddział kobiecy A, salę dydaktyczną, pomieszczenie służące za świetlicę i jadalnię dla pacjentów.

Skutkiem pożaru były zmiany organizacyjne w Klinice. Liczba łóżek zmniejszyła się do 30, nie zmniejszył się natomiast zakres świadczonych usług dermatologicznych, działalności dydaktycznej i naukowej.

Klinika Dermatologiczna została powołana 10 lutego 1945 roku w ramach powstającego wówczas Wydziału Lekarskiego przez Rektora Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej profesora Henryka Raabego. Klinika mieści się w starym historycznym budynku Szpitala św. Józefa, w którym od ponad 190 lat nieprzerwanie leczeni są pacjenci z chorobami skórnymi i chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej jest placówką do której kierowane są przypadki trudne diagnostycznie i terapeutycznie z całego województwa.